Werkbrein

Bij een nieuwe baan hoort het aanzetten van breinnetwerken die het creatief proces niet bespoedigen. Werken is geen blogmateriaal, niet voor het werkbrein. Zodra je de fantasie toegang geeft tot het werkbrein, raakt het van slag. Alles wat je doet, moet ineens aan de regels voldoen en elke breinwave is erop gericht zo min mogelijk fouten te maken.

Als ik schrijf kan ik van alles fout laten gaan, want dat maakt het verhaal. Met mijn fantasie op de vrije loop gebeurt er van alles dat niet voorzien was, niet voor het brein dat via geijkte paden gaat. Dat zou ik op mijn werk niet moeten proberen. Het brein werkt daar niet op vleugeltjes maar ligt daar aan de teugeltjes.

Zodra het werk erop zit, wordt het werkbrein niet zonder meer uitgeschakeld. Het blijft maar dooremmeren over hoe het moet of had gemoeten en vrolijke rampen krijgen geen kans. De speelsheid gaat ook in de avonduren verloren met een vermoeid kijken naar tv programma’s die een belediging zijn voor het verstand, of bij het in slaap vallen tijdens het kijken van filmpjes op Youtube. Het avonduur ontdoet zich van avontuur.

De creativiteit bloeit pas op bij een bepaalde mate van verveling. Een gezegde van vroeger luidt: ledigheid is des duivels oorkussen. Mocht creativiteit dan het domein zijn van de duivel, inspiratie is het domein van het Goddelijke. Samen maken ze de wereld, en die is niet altijd zoals je die verwacht, die houdt zich uiteindelijk nooit aan mensenwetten.