Watch out for the outlet

Gisteren ging ik naar het winkelcentrum om schoenen te kopen. Meestal kom ik dan met lege handen thuis, maar dit keer had ik me voorgenomen erg mijn best te doen om te slagen. En wat een geluk: er was een ‘outlet’ aanwezig die 70% korting beloofde op alle schoenen. Zie je wel, dacht ik, als je maar echt wilt, dan wordt het je zo geschonken.

Ik zocht en vond schoenen die pasten bij het beeld dat ik van tevoren had opgeroepen en die bij stilstand lekker zaten. Er stond alleen geen prijs op. Op een vergelijkbaar paar stond wel de prijs van negenenveertig euro. Die zouden dus niet meer dan vijftien euro moeten kosten. Toen ik bij de kassa vroeg hoe duur ze waren, liep de outlet manager ermee naar achteren. Even later kwam ze terug. Honderdveertig euro waren ze. Dus ik zou tweeënveertig moeten betalen. En de prijs op het andere paar klopte gewoon niet. Ze begon die er meteen verwoed af te krabben. Ik dacht: hm, tweeënveertig euro voor een paar dure (dus waarschijnlijk goede) schoenen, dat wil ik wel betalen en ik rekende af.

Kort na thuiskomst moest ik weer op weg en trok ik mijn nieuwe schoenen aan. Na tien minuten lopen voelde ik onraad. Op mijn hielen was sprake van serieuze blaarvorming. Dat was vreemd. Je verwacht van dure schoenen toch wel een bepaald luxe interieur.

Toen ik later in de avond terug kwam op het station wachtte ik, tegen mijn gewoonte in, op de bus die me het dichtst bij mijn huis zou afzetten. Ik wilde geen stap meer te veel zetten. Ondanks dat ik niet veel gelopen had, was de huid op mijn hielen al geheel open geraspt. Tijdens het wachten raakten gedachten over geheel andere zaken van die dag verstrooid en in de ruimte die daardoor ontstond, stroomde langzaamaan het besef dat ik me weer eens had laten afzetten. De prijs die ik voor de schoenen had betaald was ongetwijfeld meer dan honderd procent van wat ze ooit gekost konden hebben.

Even overwoog ik nog de volgende dag terug te gaan naar de outlet (de laatste dag dat hij open zou zijn) om verhaal te halen, maar ik bedacht me dat ik dan nog een grotere sukkel zou zijn. Ik kon beter lering proberen te trekken uit dit staaltje bedrog, waarvoor ik immers al betaald had. Maar ook die les zal wel weer niets opleveren, want ik weet dat ik onder de juiste omstandigheden toch weer mijn schoenneus zal stoten.