Een putdeksel met TBS

Op een perron op Amsterdam CS zag ik een putdeksel met TBS. Tijdens het wachten op mijn aansluiting pakte ik mijn telefoon en nam een foto. Toen ik weer recht ging staan zag ik een jongen een beetje smalend kijken. Ik verklaarde mezelf en zei: dit is een putdeksel met TBS, dat vind ik wel grappig. De jongen antwoordde niet, maar ik zag wel dat zijn mond minder krulde en dat er lichte nieuwsgierigheid kwam in zijn ogen.

Ik ging in de ijsbeerstand en zag dat alle putdeksels op het perron TBS hadden. Bij het teruglopen zag ik dat de jongen nu ook met zijn telefoon bij het putdeksel stond. Hij sprak met andere mensen en die kwamen nieuwsgierig naderbij en begonnen nu ook hun telefoons in de aanslag te brengen. Ze hielden die dingen toch al in de hand.

Op een afstandje bleef ik toekijken en ik bedacht me dat ik waarschijnlijk óók niet de eerste was geweest om een putdeksel met TBS grappig te vinden. Vaak zijn dingen allang opgemerkt voordat het nieuws wordt. En als nieuws lang in het nieuws is, wordt het al weer gewoon. Ik voelde het vermaak over de letters op het deksel snel slijten. De volgende keer loop ik gewoon over het putdeksel heen.

En waarschijnlijk is dit allemaal al eerder geschreven.