Doping

Toen we de kathedraal in gepaste stilte hadden betreden, had de akoestiek toch meteen al de aandacht van de twee peutertjes in ons midden en het ‘oeoeoeoe’ en ‘aaaaaaa’ van de twee galmden even later herhaaldelijk dwars door de preek heen, die de pastoor zorgvuldig had uitgezocht in het kader van de doop van de kleine jongen, die al snel genoeg had van het vastgehouden worden in een ruimte die zich aan hem voordeed als een enorme speeltuin en die, nadat hij wederom gevangen was en door de meter en peter ten doop werd gehouden, luidkeels zijn ongenoegen uitte over de gang van zaken, vooral toen hij door de diaken water vanuit een schelp over zijn speciaal voor de gelegenheid kort geknipte haar kreeg gegoten, waarna zijn zusje, die ik inmiddels op enige afstand van het doopritueel in mijn armen hield nadat ze eerst vrolijk enkele rondjes om de mensen rond het doopvont had gerend, verstarde en boos riep: “Nee! Nee! Mag niet!”

De diaken was inmiddels opgehouden met het gieten en pakte nu wat zout voor het uitbeelden van een kruis op het voorhoofd van de dopeling, waarop deze weer een keel opzette en zijn zusje, die nu alles nauwkeurig in de gaten hield, opveerde en uit alle macht riep “Stout! Stout! Stout!” waarbij ze zich op de gejurkte diaken richtte.

Gelukkig staakte deze nu zijn boze handelingen en de kleine jongen wist zich los te wurmen en maakte zich uit de voeten, terwijl de dienst werd voortgezet en de moeder elders in de kerk op veel te strakke schoenen haar zoon achterna liep, die zich niet meer zo makkelijk liet vangen en wij als een zootje ongeregeld, als heidenen die niet wisten wanneer we het ‘amen’ hardop moesten beamen, in de gloed van de avondzon, die nu precies door het midden van het ronde centrale glas in loodraam boven de hoofdingang scheen, in een rij werden gedirigeerd, waarna we tot onze schrik het lichaam van Christus deelachtig werden en terwijl de ouwel op onze tong smolt en de blos op onze wangen voor het licht van de zon kon worden versleten, liepen we in processie achter de diaken aan, die de doopschelp tussen de andere schelpen ophing, waarna er, behoudens een kort oponthoud in de kleedkamer, waar de dopeling een soort van kerkdiploma in ontvangst mocht nemen, een einde kwam aan deze verwarrende en onstuimige kerkgang.